جيت من عماد الدين لطلعت حرب باتمشى
و الدنيا رايقة
و دخلت جروبى أتعشى
حتة جاتوه..
..أنا نفسى اتوه
يا حمدى بك رضوان
أحب أقول لك التاريخ غلطان
و المجتمع سكران
و انا كمان سكران
و نفسى آخد كريمتك دولّلى بالأحضان
ح تقول لى “يا قليل الأدب”
و تتلهى فى برمة شنب
دوللى يا دوللى
قلبِك طلعلى م الفرانده يقول لى
تعالى نرقص تانجو فى الشارع
مافيش مانع
و بيقول لى
تعالى بَوَّظ قعدة البهوات
نادي و قول “طّظ بابا السقا مات”
يا كوبرى قصر النيل نهارك سعيد
يا ميدان الإسماعيلية نهارك سعيد
يا ريحانى يا زكريا نهاركم سعيد
و طالعة شمسك سعيدة
يا حى مصر الجديدة
الورد الابيض بيضحك من عراوى البدل
وآدى الحكيم اتبَدَل
بحضرة الدكتور
كُنّا فى زمن مفتخر
رُحنا لزمن خنزاؤور
ما حافظناش ع التراث
بقلة طهى ..
والا بعدم اكتراث..
جيت من عماد الدين و باحلم أشتغل بحار
و أشوف أسعد نهار
و دخلت سينما مترو و قابلت جريتا جاربو
و دخلت بيوت كتير
و كلها مفتوحة و تشبه الأساطير
أنا جوه قلبي نسمة رايحة و نسمة جاية .. و مزيكا
لكن قرّب يبوش
أنا قلبى ده طربوش
فجأة صبح قطعة آثار أنتيكة
ما تيجى نرقص تانجو يا دوللى
همست عشان تقول لى
قبل اما تنده بص و استنى
إحنا دلوقتى ملايكة
و بنرقص تانجو فى الجنة